Hokitika

15 februari 2020 - Hokitika, Nieuw-Zeeland

Op naar de volgende halte. De weg naar Hokitika was erg mooi. Het weer ook, dat scheelt natuurlijk enorm, want met mooi weer zie je hogere bergen. We waren net op weg toen er achter ons een enorm geraas was. Stom, stom, stom, kastjes niet goed afgesloten en dan wordt de inhoud door de auto gelanceerd, in dit geval de inhoud van het levensmiddelen/ pannen kastje. Snel gestopt en voorzichtig de deur opengemaakt, en alles weer in de kast gepropt en kastje op slot. Wederom het voornemen gemaakt  om altijd de kasten te checken voor we gaan  rijden. Nu nog doen! Daarna nog gestopt voor wat foto's. Langs de weg was een heel mooi onbemand hokje met schuifdeur waar je honing kon kopen. Het geld  gooide je in een kistje. dus potje honing mee voor onderweg. Verder  zonder oponthoud aangekomen in Hokitika. Het was nog vroeg en lekker weer, dus de auto geparkeerd op de camping en het dorp ingelopen. Het is echt een gezellig stranddorp. Op het strand is heel  veel aangespoeld hout waar mensen vreemde dingen van maken en die op het strand laten staan. Een aquarium, of hutjes, of een hartje, een vogel, de vreemdste dingen. We zijn doorgelopen tot het punt waar de rivier de zee in kwam. hierna steentjes gegooid in zee. Armando denkt dat hij een stukje jadesteen heeft gevonden. Dat moeten we thuis dus nog even polijsten om te kijken of dat echt zo is. Het schijnt dat die stenen hier af en toe ook aanspoelen. Jade wordt aan de westkust gewonnen. Hierna een biertje gedronken  in een cafe wat 'stumpers' heet.... in het Engels zal het wel wat anders betekenen haha. We zijn nog een jade boetiek ingegaan. Hele mooie dingen, maar we hebben al een jade vishaak uit Hawaii. Deze jade was een stuk duurder, dus het was niet zo interessant om nog iets  dergelijks te kopen. Omdat het Valentijnsdag was kreeg ik van mijn lieverd een T-shirt en een jade ringetje. Hierna zijn we naar de pizzeria geweest, mijn valentijn inbreng. Lekkere pizza's, een pinot gris erbij, wie maakt je wat.

's-Avonds werden we verrast door  een dieprode hemel toen de zon onderging. Als we dat geweten hadden waren we nog even bij het strand gebleven. Nu konden we alleen maar bedenken hoe het er aan zee moet hebben uitgezien. 

Overigens waren we diezelfde middag nog op zoek gegaan naar een grote pan. Na het aan een paar inboorlingen gevraagd te hebben werden we verwezen naar een soort hubo, alleen een stuk kleiner. Die hadden inderdaad pannen, maar best wel duur. We hadden zoiets van toch maar even verder kijken. Toen we de winkel uitliepen zeiden we de verkoopster dat het niet was wat we zochten. Ze zei dat een stukje verder een kringloopwinkel was, dat we daar ook konden kijken. Goede tip! Voor 5 euro hadden we onze pastapan, met koperen bodem, geschikt voor elektra... Istie mooi of istie mooi!

Daarmee was een mooie zonnige dag geëindigd.

De volgende dag zijn we naar Blue Spur gereden. Het is een oud goudzoekers  gebied. Deze wandeling was eindelijk een beetje avontuurlijk. Geen gebaande paden, niet onderhouden, overal kloven die de goudzoekers hebben gegraven, oude mijningangen, en dit alles bedekt met varens, mos en woeste struiken en bomen.  Bij een mijningang vond ik tot mijn grote vreugde nog een minuscuul splintertje goud. 

Hierna door naar een echte kloof, met lichtblauw ondoorzichtig water. Best nog wel een eindje rijden, maar mooi om te zien. Vervolgens terug naar de camping om de knuffels te wassen die tegen de bemoste vieze wand van een van de door goudzoekers gegraven kloof waren gekomen, waar we doorheen moesten lopen. 's avonds op weg naar het strand voor de rode zonsondergang die niet kwam. Wel heel  veel golven gezien. Bij de stumpers speelde een bandje, dus naar binnen gegaan en een biertje besteld, waarna ik me echt heb lopen vergapen aan het zaterdagavond spektakel van Hokitika. Meisjes op teenslippers in een petticoat die jongens naar de dansvloer sleurden, een mannelijke spastische danser die steeds mannen naar de dansvloer sleepte, een keur aan dansvormen waarvan ik niet wist dat die bestonden, en een erg slecht coverbandje, wier enige functie was om dansbare hitjes ten gehore te brengen. We hebben het volgehouden totdat het bestelde biertje op was en zijn onder een prachtige sterrenhemel teruggelopen. 

Nu dus schrijven en uploaden. Ik zal kijken of er nog wat fotootjes bij kunnen. Morgen naar Paparoa national park. Er is 1 camping met rijen voor toiletten en douches volgens de reviews, maar goed, er is niets anders daar dus we doen het er maar mee.

See you!

Foto’s

2 Reacties

  1. Gertina:
    15 februari 2020
    prachtig om te lezen. lekker genieten jullie , en ik met al deze verhalen
  2. Anneke:
    15 februari 2020
    Wat een bijzondere dingen allemaal! Mooi! Nog nooit zulk ondoorzichtig blauw water gezien!