Regen, sneeuw en potvissen

Ja, ik weet het, voor de verhalen verslindertjes onder jullie: het duurde even. In Pohara ging het regenen na de geweldig zonnige dag  die we op het strand hebben doorgebracht. Het had dus niet zoveel zin om daar te blijven. We hebben alle gevonden parelmoeren schelpen dus afgespoeld, gedroogd en voor zover mogelijk veilig opgeborgen. We  wilden naar Kaikoura, omdat we daar vandaag, zondag, op walvissen jacht gingen. Maar dat was echt wel een behoorlijk stuk rijden, dus we hebben een tussenstop gemaakt in Havelock en zijn de volgende dag aangekomen in Kaikoura. We waren vroeg genoeg om nog even het dorpje te verkennen. Leuke winkeltjes, een leuke tas gekocht, legergroen en wat kettinkjes een ring van parelmoer en, last but not least een super mooie parelmoeren schaal... Ik was direct verliefd. De volgende dag hadden we helemaal niets, dus we hebben lekker een beetje gechilld. Het was heerlijk weer, tot het  om 16.00 uur begon te hozen en niet meer ophield. De camping veranderde  in stromende beekjes. We hoorden dat het er 4 maanden niet had geregend dus de bewoners waren erg blij. Wij wat minder, want als je je auto uit moest was je drijfnat. daar hielp geen paraplu tegen. Gelukkig hadden we 's morgens de hot tub op de camping voor de avond een half uur gereserveerd. Een hele grote houten tobbe met houten zitbankjes onder water in een half open ruimte. De regen gutste van het dak en wij voelden voorzichtig met een  voetje hoe warm het water was. Dat was ronduit heet. We dachten niet dat we er in zouden kunnen, maar dat lukt wonderwel in een paar minuten. Dus decadent een glaasje wijn genomen in de hot tub, dat leek me wel romantisch en na ons halve uur weer met tegenzin door de regen naar de auto.  Echt alles was nat. De natte kleren maar een beetje opgehangen en de schoenen uitgedaan, maar drogen deed het natuurlijk niet en het was ook nog eens ijskoud geworden in de auto. In een helder moment bedacht ik dat we een kacheltje hadden meegehuurd met de auto en dat we daarmee de kleding droog konden krijgen. Werkte natuurlijk als een tierelier en bijkomstig gevolg:  de auto werd lekker warm. Dit keer maar tandenpoetsen in de auto. 
De volgende ochtend kwamen we de auto uit en zagen we dat de regen van gisteravond in de vorm van sneeuw de toppen van de bergen had bedekt. Echt ontzettend mooi, want de dag ervoor waren de toppen nog grauw. Het was de eerste sneeuw in dit gebied. gelukkig was het weer zonnig en droog, al was het wel een stuk frisser, 16 graden om precies te zijn. Het lijkt de Hollandse winter wel! En ik heb op het laatst nog wat warme kleding uit mijn koffer gehaald, omdat die zo vol zat. Beetje spijt heb ik wel. Gelukkig voelde het wel wat warmer aan. We hebben ons dik ingepakt, want  we zouden vandaag op zoek gaan naar Walvissen met een catamaran. In het bezoekerscentrum stond dat het risico op zeeziekte hoog was gezien de golven. Ook hadden ze wat eerdere zoektochten afgeblazen omdat de zee nog te ruw was na de wind en regen van de nacht ervoor. Maar onze tocht ging door. 48 mensen gingen op dit schip en inderdaad, je maag werd niet echt blij. Er zat wel een knoop in, maar echt misselijk werden we gelukkig niet. Toen begon de zoektocht. Eerst in vliegende vaart een stuk gevaren, waarbij we binnen zaten en luisterden naar allerlei interessante weetjes over walvissen, tot de bemanning te horen kreeg waar een potvis was gesignaleerd. Onmiddellijk werd de koers verlegd en al snel zagen we hem van verre al spuiten. We mochten allemaal  naar buiten en Armando en ik zijn naar het bovendek gegaan.  Je ziet die dieren alleen gedurende de 10 minuten dat ze hun lucht verversen en verder brengen ze hun tijd op grote diepte door, dus je moet ook wel snel zijn als je er een wil zien. Maar alle schepen die dit doen, alsmede de helicopters en de vliegtuigjes geven onmiddellijk aan elkaar door als ze er 1 spotten. Dan is het een kwestie van zo snel mogelijk ter plaatse zijn. Ook luisteren ze onderwater waar ze zitten. Wel heel  bijzonder als je ze ziet zwemmen en dan uiteindelijk met een hupje ziet duiken, waarbij de staart even in alle schoonheid boven water uitsteekt. We hadden geluk, want we hoefden niet heel ver de zee op om er een te spotten. Ze zwommen vrij dicht bij de kust. In totaal hebben we drie potvissen gezien in de 2 uur dat we op zee waren, wat vrij uniek schijnt te zijn,  omdat ze er meestal een of hooguit 2 spotten in de 2 uur dat je op zee bent.

De 2 uur waren toch weer snel voorbij, wat ik wel, maar mijn maag helemaal niet jammer vond. Dus hup in de camper en alvast naar Picton, want morgen nemen we de ferry naar het Noordereiland. Nieuwe avonturen!