Beaty's paradise ,en veel schelpen

19 februari 2020 - Pohara Beach, Nieuw-Zeeland

Om 2 uur gisteren was het nog niet droog, maar wij waren wel klaar met de regen. Op 5 minuten rijden bevond zich 'the Grove'. Geen idee wat het was maar het moest erg mooi zijn. We hadden bedacht dat we drie dingen konden doen die op dezelfde route lagen en the Grove was de eerste. Wat was dat geweldig! Een regenwoud met hoge palmen, palmvarens, vreemd vormgegeven rotsen, alsof een gletsjer of water steeds een andere route over de stenen had gekozen. Het gestage gedruppel van de regen kon ons niet meer boeien. Je keek je ogen uit. ik doopte het 'Beaty's paradijs'. Na een drie kwartier waren we rond geweest en op naar de volgende. 

Dat heet het Labyrint. Het waren allemaal paadjes tussen rotsen door, de meeste doodlopend, waar tussen je makkelijk kon verdwalen, ware het niet dat we veiligheidshalve Armando's horloge op hiken hadden gezet. Die houdt dan bij waar je loopt, beetje valsspelen dus. We waren gelukkig niet echt verdwaald. Het grappige was dat ze op allerlei plekken langs de paadjes vreemde mini speelgoedfiguurtjes hadden neergezet, kabouters, elfjes, duiveltjes etc. Na een uurtje doorgegaan naar een plek waar ongeveer het schoonste water ter wereld naar boven borrelde. Het was super helder, je kon de bodem makkelijk zien. Dus ons daar even aan vergaapt en toen terug via Tanaka.Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn toen de enige straat van het dorpje gaan verkennen. De eerste de beste zaak die we ingingen was echt te gek, ik heb zelden zoveel originele dingen bij elkaar gezien. Heel apart meubilair van hout, room dividers, tafels, kasten. allerlei wasbakken van natuursteen in ruwe vorm aan de buitenkant, en wasbakken van versteend hout en last but not least, hippiekleding. Armando hielp lekker mee, doordat hij als mijn Personal Assistent het een na het ander uit het rek trok. Hij weet namelijk feilloos wat ik leuk vind en wat me staat. Ik ben me dus subiet te buiten gegaan aan 2 jurkjes, een broek en 2 shirtjes en dan heb ik me nog ingehouden. Ondertussen hadden we honger gekregen van al dat gewinkel en gepas, dus tot onze vreugde was er nog een pizzeria in het straatje. We zijn in de tuin gaan zitten en als beloning scheen het zonnetje recht in mijn gezicht. Een lekkere pizza gegeten en daarna nog wat voorraden ingeslagen in de supermarkt .

De volgende dag yes, yes, yes daar was hij dan eindelijk, the sun, o nee, the SUN!!!! Aangezien we direct aan het strand zitten, slechts gescheiden door een paar meter bosjes zijn we gelijk een strandwandeling gaan maken. Na een tijdje wilde ik met mijn blote voeten in zee lopen  en toen zagen we ze! Hele mooie parelmoer schelpen, grote stukken in ieder geval. Steeds mooiere en meer schelpen vonden we, zodat we uren meditatief met onze voetjes in de zee hebben gelopen, al speurend naar al het moois. Natuurlijk zijn we daardoor toch verbrand, maar hee, het was echt te gek, zo'n dagje zee. Als het vloed is, is er nog 5 meter strand over, maar als het eb is is er zeker 100+ meter strand. Het is hier heel vlak. we hadden werkelijk kilometers strand voor onszelf alleen vandaag. We konden pootje baaien naar zandbanken voor de kust. De enige andere levende wezens waren wat vogels met lange dunne snavels. Echt onbegrijpelijk! Het strand en het water zijn super schoon,  geen verdwaalde plastic fles te zien. Het enige wat de golven aanvoeren zijn stukken hout, schelpen en een soort zeesla en zeewier. Een verademing na alle troep die bij ons op het strand ligt.  

Morgen weer verkassen, naar het noord-oosten, meer om de route naar de volgende bestemming in tweeën te hakken.

Foto’s